Tokio — historia i współczesność

Tokio to stosunkowo młode miasto Japonii w porównaniu z wieloma innymi miastami tego kraju. W XVIII wieku powstawały Nara i Kioto, wzorowane na chińskich miastach. Natomiast równina Kanto, na której obecnie znajduje się stolica Japonii, była wówczas terenem podmokłym. Mimo że pierwsi ludzie mieszkali tu już w odległej starożytności, o czym świadczą wykopaliska archeologów, nie było tu dużych osiedli. Jednak, jak głoszą podania, najstarsza świątynia Tokio — Sensō-ji — została zbudowana w 628 roku, czyli mniej niż sto lat po pojawieniu się buddyzmu w kraju. Ta stara świątynia stała się centrum kulturalnym i społecznym japońskich rolników ryżowych i rybaków, którzy przychodzili do świątyni z pobliskich wiosek.

Po zakończeniu II wojny światowej Tokio praktycznie zamieniło się w ruiny, a liczba ludności w mieście zmniejszyła się trzykrotnie w porównaniu z okresem przedwojennym. Jednak to nie przeszkodziło w odbudowie miasta. Dzięki osiągnięciom nauki i techniki Japończycy zdołali dokonać tego, co wydawało się niewiarygodne. Były dwa główne kierunki, według których prowadzono i prowadzi się obecnie rekonstrukcję Tokio. Pierwszy to tworzenie „subcentrów”, a drugi — powstawanie miast-satelitów.

Bardzo często Japonia staje się krajem, w którym tworzy się to, o czym Zachód może tylko marzyć. Na przykład w jednym z miast-satelitów Paryża, które w 1970 roku znajdowało się dopiero na etapie projektowania, planowano zrealizować urbanistyczne marzenie — wydzielenie przestrzeni dla pieszych i ruchu kołowego — podczas gdy w Tokio już to pomyślnie wprowadzono. Japończycy zamknęli centrum miasta i stworzyli dwa światy, izolowane od siebie: jeden dla pieszych, drugi — dla samochodów. Na drogach zainstalowano bariery napełniane wodą oraz słupki parkingowe. Na ulicach przeznaczonych dla komunikacji publicznej zamontowano urządzenia takie jak idn 900.

Stosunkowo niedawno do portu Tokio przywieziono pogłębiarki, buldożery i koparki, którymi zaczęto wyrównywać dno morza i wbijać pale. I oto dziś to miasto o ogromnej liczbie mieszkańców (setki tysięcy), z superszybkimi drogami samochodowymi i kolejowymi, zaczyna zajmować przestrzeń wzdłuż wybrzeża, od Zatoki Tokijskiej po Morze Wewnętrzne.