Fachwerk i inne

Słowa-klucze każdego nowoczesnego wytwórstwa to prostota, szybkość i użyteczność (wygoda użytkowania). Odnoszą się one w pełni także do branży budowlanej, której zadaniem jest wznoszenie szybkorosnących budynków w oparciu o technologię szkieletowo-panelową. Oczywiście nadal buduje się domy z bali, stawia ściany z cegły i takie budownictwo będzie trwało jeszcze przez wiele lat. Jednak tempo życia rośnie, ludzie się spieszą, dążąc do bogactwa, sławy, sukcesu zawodowego, i nie chcą czekać roku czy dwóch, aby zbudować własny dom w jakimś malowniczym zakątku. Wolą szybki i niedrogi sposób — budowę domku z gotowych, typowych modułów.

Współczesny przemysł może zaproponować im zasadniczo dwa podstawowe warianty: technologię fachwerkową i metodę szkieletowo-panelową. O panelach warstwowych (tzw. sandwich) pisano już wielokrotnie, dlatego odeślemy czytelnika do artykułów im poświęconych, a tutaj opiszemy nieco młodszą technologię fachwerku. „Fachwerk”, jak łatwo się domyślić po brzmieniu — to metoda niemiecka, stosowana już w epoce późnego średniowiecza. Jego renesans przypada na drugą połowę XX wieku, kiedy dzięki znaczącemu przełomowi technicznemu w cywilizacji amerykańskiej i europejskiej domy fachwerkowe stały się opłacalnym, wygodnym i niedrogim sposobem budowy.

W tłumaczeniu z niemieckiego „fachwerk” oznacza „ferma”. Podstawą fachwerku jest szkielet z belek ukośnych, krzyżujących się pod różnymi kątami, oraz pionowych słupów z drewna klejonego. Dzięki temu fachwerk pozwala na zróżnicowanie ścian przeszklonych i pełnych. Z powodu dużych przeszkleń granica między zewnętrzem a wnętrzem, między wystrojem wnętrza a elewacją budynku, staje się dość przejrzysta. Przestrzenie między belkami wypełnia się materiałem — drewnem lub cegłą. Budynek oparty na fachwerku praktycznie się nie osiada, ponieważ sam szkielet jest dość sztywny.

Z reguły fachwerk łączy się drewnianymi ściągami przypominającymi kołki, a dopiero gdy wymagana jest szczególna wytrzymałość, stosuje się ściągi metalowe. Nie należy jednak sądzić, że z powodu swojej sztywności i „niemieckości” wszystkie domy fachwerkowe wyglądają tak samo i są typowymi „szarymi myszkami”. Technologia jest wystarczająco elastyczna, by sprostać indywidualnym wymaganiom zamawiającego. I choć domy oparte na fachwerku wciąż uważane są za stosunkowo drogie, dostępne tylko dla „wybranych”, branża szybko się rozwija i wkrótce takie domy z pewnością będą dostępne dla szerszego kręgu odbiorców.