Perettito w szklarni

Pierwsze ogródki pojawiły się bardzo dawno temu; zwykle ich powstanie było związane z zakazami religijnymi dotyczącymi spożywania mięsnych potraw w określone dni. Dlatego przy klasztorach i kościołach, na wydzielonych parafialnych działkach, zawsze był swój tzw. „ogrodnik”, dbający o zasadzenia. We Francji bogate klasztory posiadały całe gospodarstwa przydomowe, gdzie uprawiano nie tylko sałatę, sałatę rzymską, lecz nawet do 50 gatunków różnych warzyw i innych roślin uprawnych.

W Rosji scentralizowane ogrody pojawiły się w XVIII wieku; początkowo, podobnie jak w Europie, jedynie przy klasztorach i kościołach. Później książęta rosyjscy w swoich posiadłościach zaczęli również uprawiać warzywa i owoce. Najbardziej znane były „ogrody królewskie” w miejscowości Izmajłowskiej. Były tam dwa tzw. „ogrody królewskie”, z których każdy miał swoją nazwę. Pierwszy ogród nazywał się „Winnym” — dlaczego nosił taką nazwę, nie wiadomo, bo winorośli tam nie uprawiano – hodowano zwykłą białą kapustę. Ale zdaje się, że w Rosji tak już jest — „nazwa ogrodu nie odpowiada jego zawartości”. Drugi ogród nazywał się „Prosojny”, gdzie w inspektach i szklarniach uprawiano ogórki, arbuzy, melony, koper.

Dziś w szklarniach i inspektach, na bezkresnych przestrzeniach naszej Rosji, ogrodnicy-amatorzy uprawiają praktycznie wszystko: pomidory, ogórki, sałatę, dynie, rozsady, rzadkie kwiaty, bazylię, seler, melony i inne.

Pomidory to jedna z ulubionych upraw Rosjan; jakie tylko są odmiany: winogronowe (gronowe) pomidory, krzaczaste odmiany owocowe, pomidory wiśniowe lub „cherry”; pomidory „perettito” żółte i czerwone itd. I wszystko to uprawiają zwykli Rosjanie na swoich działkach w naszym niezbyt sprzyjającym klimacie. Najważniejsze, jak twierdzą doświadczeni ogrodnicy, to posiadanie dobrej szklarni lub inspektu z „właściwym” pokryciem. Najbardziej popularne wśród specjalistów są szklarniowe konstrukcje z poliwęglanu. Poliwęglan komorowy to materiał o unikalnych właściwościach. Poliwęglan komorowy do szklarni ma dwie lub trzy warstwy połączone żeberkami usztywniającymi. Na zewnętrznej stronie ma specjalną powłokę, która chroni rośliny przed promieniowaniem UV. Jak wiadomo, do dobrego wzrostu roślin potrzebne są woda, światło, ciepło i substancje odżywcze. Promieniowanie świetlne jest niezbędne do fotosyntezy, przy czym nadmiar promieniowania ultrafioletowego jest dla nich bardzo szkodliwy.

Tak samo jak szkodliwe są skrajnie kierunkowe promienie — w szklarni z poliwęglanu promienie rozpraszają się po powierzchni plastiku, rozszczepiają się i docierają do roślin w postaci równomiernego oświetlenia. W ubiegłym roku grupa naukowców przeprowadziła eksperyment, porównując wzrost roślin, kiełkowanie i plonowanie w zwykłej szklanej szklarni i w szklarni z poliwęglanu komorowego. Stwierdzono, że w szklarniach i inspektach z poliwęglanu komorowego plon pomidorów był wyższy o 25%, przy czym rośliny rzadziej chorowały i szybciej rosły. Plon ogórków był wyższy o 30% w szklarniach i inspektach z poliwęglanu komorowego w porównaniu ze szklarniami szklanymi. Biorąc pod uwagę zwiększoną izolację cieplną szklarni i inspektów z poliwęglanu komorowego, oszczędność energii elektrycznej wyniosła około 30% w porównaniu ze szklarniami ze szkła.

Obecnie w sprzedaży dostępne są różne warianty szklarni i inspektów pod poliwęglan komorowy. Na przykład firma «ТеплоСтрой» oferuje kilka wariantów, wśród których są zarówno proste inspekty, jak i duże szklarnie z okienkami do otwierania oraz drzwiami. Ceny szklarni zależą od długości i cech konstrukcyjnych. Szklarnie pod poliwęglan firmy «ТеплоСтрой» mają metalowy szkielet z profilu ocynkowanego. Szklarnie firmy «ТеплоСтрой» nie wymagają specjalnego fundamentu i dzięki specjalnym stabilnym „nóżkom” łatwo montuje się je bezpośrednio na ziemi.

Wyhodowanie u siebie na działce pomidorów, ogórków, zieleniny itd. bez dużego wysiłku — oto główne zadanie zwykłego Rosjanina w naszym kryzysowym czasie, a pomogą mu w tym szklarnie i inspekty z poliwęglanu komorowego.

Szklarnia z poliwęglanem ma dwa otwory drzwiowe na przeciwległych końcach oraz okienka w drzwiach. W zestawie znajduje się wszystko, co niezbędne do przymocowania poliwęglanu do szklarni.

Szklarnia „Киновская” występuje w standardowym rozmiarze 4x3x2,10; długość 6 m, 8 m itd. można uzyskać przez dodanie segmentu +2 m.

Mocowanie poliwęglanu do szklarni odbywa się za pomocą ocynkowanych opasek zaciskowych na każdym łuku; przy tym poliwęglan komorowy pozostaje nienaruszony — nie wykonuje się w nim żadnych otworów, co wydłuża jego żywotność!

Odległość między łukami wynosi 66 cm. Ponieważ opaska składa się z dwóch części, są one przymocowane do nóżek szklarni i ściągane między sobą śrubą i nakrętką. Zaletą takiego mocowania jest to, że poliwęglan komorowy ma pod opaskami swobodny bieg przy różnych zakresach temperatur (podczas nagrzewania się rozszerza się, podczas ochładzania — kurczy).

Transport i montaż szklarni są proste i mogą być wykonane przy udziale dwóch osób. W zestawie znajduje się szczegółowa instrukcja wideo i drukowana instrukcja montażu i instalacji. W instrukcji każdy etap montażu opisany jest szczegółowo, w rezultacie będziesz mógł samodzielnie złożyć szklarnię, nie korzystając z pomocy specjalistów.