Ościeża okienne.

Myśląc o remoncie i ociepleniu okien, warto pamiętać o ościeżach i wcześniej wybrać sposób ich wykończenia. Ościeże powstaje z powodu różnej grubości ściany i ramy, jego funkcją jest zamaskowanie szczelin i połączeń mocujących.

Wybór technologii wykończenia ościeży nie jest zbyt trudny. Obecnie popularne są trzy sposoby – wykończenie plastikiem, tynkiem i płytami gipsowo‑kartonowymi. Jeśli zamiast renowacji starych okien wybrali Państwo montaż nowych plastikowych, logiczne jest też wykończyć ościeża plastikiem. Plastikowe ościeża wykonuje się z tego samego materiału co okna. Proces wykończenia jest prosty i szybki, wykonuje się go albo w dniu montażu, albo po dobie, gdy wyschnie pianka montażowa. Takie ościeża tworzą dodatkową izolację termiczną między ulicą a mieszkaniem, tym bardziej że pod panelami układa się warstwę izolacji. Plastikowe ościeża nadają otworom okiennym estetyczny i profesjonalny wygląd. Cieszy też cena ościeży z plastiku: 1 metr powierzchni kosztuje około 5–7 dolarów plus opłata za montaż.

Tynkowanie ościeży to najczęstszy wybór w naszym kraju, w pierwszej kolejności ze względu na jego niską cenę. W praktyce trzeba zapłacić głównie za pracę fachowca, który stworzy idealnie gładką powierzchnię i nada otworowi okiennemu estetyczny wygląd. Trzeba się pogodzić z tym, że wykończenie zajmie prawie tydzień — trzeba czekać na wyschnięcie każdej kolejnej warstwy. Pojawienie się w sprzedaży tynków o ulepszonych właściwościach pozwala eksperymentować z kolorem, fakturą i wybierać interesujące warianty dekoracyjne. Niestety tynkowane ościeża nie są trwałe; wahania temperatur, jeśli okna nie są wyremontowane, mogą prowadzić do pęknięć i powstawania kondensatu, a właściwości izolacyjne pozostawiają wiele do życzenia.

Ościeża z płyt gipsowo‑kartonowych nie zyskały szerokiego rozpowszechnienia — obiektywną przyczyną jest trudność prac montażowych. Zazwyczaj takie ościeża montuje się przed rozpoczęciem wykończenia pomieszczenia, jeśli ściany również są nimi wykończone. Płyta gipsowo‑kartonowa ma dobre właściwości izolacji termicznej i sztywność. Do montażu ościeży preferuje się materiał odporny na wilgoć. Jednak stosuje się też zwykłe płyty g‑k, uprzednio pokrywając je powłoką hydrofobową. Główną zaletą takich ościeży jest ich przyjemność w dotyku; niski współczynnik przewodzenia ciepła sprawia, że wydają się ciepłe w dotyku. Negatywne nastawienie wynika ze słabej odporności materiału na wilgoć. Konieczne jest regularne malowanie i drobne naprawy powierzchni, jeśli nie planuje się gruntownego remontu mieszkania. Najgorsze jest to, że może powstać mała kieszeń powietrzna między ścianą a płytą g‑k. Dostać się tam cieczy oznacza nieuchronne pojawienie się plam na gotowym elemencie, a nawet odkształcenie samego ościeża.