Szlak „Żabinkowski Równik” — przyroda i kultura regionu.
Trasy turystyczne rejonu Жабінкаўскі - “ЖABІНКАЎСКI “ЭКВАТАР”
Булькова – Ракініца – Пятровічы – Федзькавічы – Рагозна – Ленінскі – Чыжэўшчына – Хадасы.
Ta trasa jest przeznaczona dla gości, którzy nie zamierzają długo zatrzymywać się w rejonie Жабінкаўскі, ale poruszając się szybką drogą Brześć – Mińsk, chcą zapoznać się z charakterystycznymi miejscami położonymi blisko trasy.
Sama droga ma ciekawą historię. Założona w latach 1844–1846 jako droga Moskwa–Warszawa, w ludzie nosiła nazwę „Warszawka”. Dziś droga prawie w połowie przecina terytorium rejonu Жабінкаўскі, wciąż odgrywając niezwykle ważną rolę dla tego regionu. Najbardziej znana jej rekonstrukcja miała miejsce w latach 70. XX wieku, przed Igrzyskami Olimpijskimi w Moskwie — wtedy szosa zyskała kolejną nazwę, która czasami i dziś jest przypominana przez mieszkańców – „Olimpijka”.
Po pokonaniu mostu nad Muchawcem podróżnemu jadącemu od strony Brześcia warto nieco zjechać w prawo, aby odwiedzić cerkiew Wniebowzięcia we wsi Булькова. Ta osada jest znana od XVI w. i związana jest z końcowym etapem bitwy krupczyckiej 17 września 1794 r., z nazwiskami K. Sierakowskiego i A. Suworowa. W 1812 r. w Булькова założono pierwszą w tym regionie stację pocztową.
W sąsiedniej Ракітніца – dość dużej miejscowości będącej centrum sielsowietu – znajduje się szereg pomników poświęconych Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej. Wśród nich — Kopiec Pamięci, usypany w 1967 r. na cześć rodaków, którzy poszli na front i zginęli na obcej ziemi. Na wiejskim cmentarzu zachowała się skromna mogiła ofiar nazistów, w której spoczywają szczątki 36 cywilów zamordowanych jesienią 1942 r.
Następna wieś Пятровічы ma niezwykle ciekawą, prawie 500‑letnią historię. W XIX – na początku XX w. istniała tu jedna z najlepszych stacji pocztowych na Białorusi. Właściwie dzień narodzin poczty w rejonie Жабінкаўскі pokrywa się z czasem założenia stacji в Пятровічы, na której zatrzymywało się wiele znanych osobistości, w tym malarz, kompozytor i pedagog Napoleon Orda, dwukrotnie malujący Пятровічы – gniazdo rodowe rodziny Dziakonskich. W samym centrum wsi rosną okazałe dęby Пятровіцкія. Wiek każdego z nich przekracza 550 lat. Na terenie nadleśnictwa Пятровіцкае rosną również pojedyncze, egzotyczne w tym regionie gatunki: lipa drobnolistna i sosna wejmutka. Za wsią od 1974 r. stoi niewielki pomnik na mogile ofiar faszyzmu, rozstrzelanych jesienią 1942 r.
Dalej podróżny ponownie będzie musiał wrócić na autostradę, by kontynuować trasę w kierunku Федзькавічы – rodzinnej miejscowości A.A. Trophimuka (1911–1999), członka Rosyjskiej Akademii Nauk, Bohatera Pracy Socjalistycznej, geologa, któremu przypadło w udziale odkrycie licznych złóż ropy i gazu. We wsi stoi ładny pomnik żołnierza‑wyzwoliciela, ustawiony ku pamięci wydarzeń 18–21 lipca 1944 r., kiedy nasza ziemia została wyzwolona od niemiecko‑faszystowskiej okupacji.
W rejonie Жабінкаўскі dziś stopniowo odradza się cerkiew zniszczona w tragicznych latach – w wsi Рагозна. Jej proboszcz Mikołaj Michalowski (1900–1943), torturowany przez okupantów za kontakty z partyzantami, pozostał w pamięci mieszkańców rejonu przykładem bezinteresownej służby Ojczyźnie i wierze.
W osiedlu Ленінскі, które jest kolejnym punktem na szlaku gości naszego rejonu, można zobaczyć nie tylko pomnik rodakom wzniesiony w 1966 r. ku czci 62 mieszkańców, lecz także zabytkowy park Ацячызна, założony pod koniec XIX – na początku XX w. z inicjatywy znanego rodu książąt Belskich, obecnego w historii Białorusi i Rosji. W parku zachował się okazały, 600‑letni Dąb‑olbrzym, a obok stoi budynek gorzelni zbudowanej w 1905 r.
Jeszcze kilka kilometrów dalej drogowskaz przypomni o zbliżaniu się do wsi Чыжэўшчына. Miejsce to jest szeroko znane ze swojej historii, szczególnie ze słynnej bitwy na polu krupczyckim. Na pamiątkę tego wydarzenia wokół wsi powstał cały kompleks pomników, w tym cerkiew Włodzimierza, pomnik żołnierzy Suworowa i kaplica krupczycka, które często odwiedzają nie tylko goście z Białorusi, ale także z różnych zakątków Europy i Ameryki.
Ostatnia wieś przy autostradzie, leżąca niemal na granicy rejonów Жабінкаўскі i Kobryńskiego, – Хадасы znana jest smutnym rozdziałem naszej historii. W 2004 r. na miejscu dawnego getta w Хадасы odnaleziono szczątki około 200 ofiar faszystowskiego ludobójstwa. Z honorem zostały one ponownie pochowane, a na miejscu tej bezlitosnej kary ustawiono znak pamięci – kamień i sześciopromienną gwiazdę.